Mijn eerste insta
Waanzinnig! Wat leuk dit, veel leuker dan Facebook! Top amusement vanuit de hele wereld. Een perfecte afleiding. Helemaal lekker weg. Verdwijnen in een boeiende beeldenstorm. Het maakt dat ik helemaal niet meer denk. Je lost op en bent nergens meer. Niemand meer.
Maar het beklijft bij mij niet, het is luchtig, vluchtig, Het gaat door me heen. Ik heb gisteren dierenfilmpjes gezien maar meer weet ik me eigenlijk niet te herinneren. Bij FB erger ik me tenminste nog…
Goh, iedereen doet dit! Het is gewoon, er is gewoon geen weerstand te bieden aan zoveel leuks toch? Toch opmerkelijk. Als je het dan niet voor elkaar krijgt om te stoppen met kijken zeg je tegen jezelf; heerlijk even binge-watchen. Ik snap het wel.
Ik snap het niet. Je geeft zo een uur, uren van je leven weg. Glippen zo tussen je vingers door. Er wordt niet gebouwd aan herinnering of toekomst, verbinding, groei.
Is dat nodig dan? Moet dat, bouwen en nuttig zijn? Het is toch heerlijk om je dagen te slijten met onschuldig vermaak zonder schuldgevoel. Risicoloos inpluggen en rondkijken in het leven van andere mensen die voelen als bekenden. Genieten maakt de wereld ook een beetje mooier. Waarom zou je nog iets moeilijks bouwen, ondernemen, creëren als je speciaal voor jou geselecteerd leuks te zien krijgt waarin zoveel mogelijk is en alles al gedaan lijkt? Iedereen insta-at dus het zal wel oké zijn.
En dan ben ik zeker de moraal ridder. En een bangerd. Maak je niet zo druk zeg! Ik weet het niet.
Zou jij tevreden zijn op je sterfbed? Of ben je dan nog aan het filmen voor insta. We hebben weinig vergelijk met hoe het anders kan. Behalve dan misschien, in een andere eeuw, het contrast met mijn moeder. Jarenlang koffie schenken in de kerk, wandelen met bejaarden en oeverloos collecteren voor 10 goede doelen. Waarom dichte deuren, klappen, pijn oplopen in het echte leven?
Hoezo echt, het plezier van insta is ook echt! Lachen, prikkels, bevrediging…..
Nou nee, nee, ikke niet, ik leef liever!
Wat is dat dan? Ik leef! Ik ben hier, ik ben nu.
Wat is daar nou leuk aan?
Nou het is niet perse leuk …. het is écht! Hier echt zijn. Je kunt falen, ja, maar dat is dan ook een echte ervaring! Het is sensationeel en spectaculair. Als je je het realiseert bevind je je iedere minuut in een uniek moment. Het is het enige wat er is! Het moment, dit moment, jóuw moment.
Geplaatst op insta op 6 november.
Elke keer onthuist
Ik werd m’n huis uit gesleurd, ontheemd, ver weg van hier.
Op transport, drukte, onrust, omleiding van mensenmeningen.
Naar waar ik was, naar wat er kon, zou zijn, moest komen of gaan gebeuren.
Verloren, op drift, zonder houvast. Afleiding naar toen en straks, overvol.
Ik verlies, ik ga verliezen, ik verloor. Wat een zonde, van leven.
Ik word m’n huis uit gesleurd door Mister Mind.
Keer op keer als ik me door een gedachte goedgelovig laat grijpen.
Tijden en lang gehypnotiseerd, bewustzijnsloos.
Mee ge-ontvoerd. Ontheemden, weg van hier, weg van levend zijn.
Laat me ontluisteren. Los. Leeg.
Terug naar het nu thuishuis.
——————————————————————-
Kassa Kraker
Pfff…. Mensen zitten zo vast in hun patronen. Iedereen gedraagt zich maar zoals het hoort.
Ah, ik hoor een klacht! Tingeling, wake up! Hier is iets te halen. Wat zit onder de klacht aan verlangen dan? Mijn wens is zelfexpressie, contact, kom maar op jij! Nee, niet zij, maar jij kom op! Iets doen. Oké, dan kan ik authenticiteit inbrengen. Ga maar de toon veranderen, openheid creëren met een kwinkslag, het breken van de cocon, pretenderen torpederen, de moraal kraken. Yo, lekker, een dikke uitdaging! Als ik niet gehecht ben aan het resultaat kan ik ermee spelen. Ja! Spelen! Wat kan er gebeuren… ik voel me een wildwaterkanoër, intens, weer een rots in de weg. Ja, een afwijzende blik. Hup erdoor, er onderlangs. Zijn met de weerstand. Glimlachend ondergaan en weer bovenkomen. Oh verkeerde afslag. Van watervallen afdonderen, schrikken, doorzetten. Op naar het gouden moment.
Een onderwater salto. Nou nou, in het zwembad durf ik nauwelijks in het diepe. Het is trillend voor een groep staan. Op straat theater maken met angst in je oksels. Zeker, maar overal altijd zit echt contact. In elke conversatie. Elke dag, overal, met iedereen! Het avontuur van boodschappen doen. Het mens achter de kassa… wat is er mogelijk? Hoe ver ga ik?
Spannend, proberen, kijken wat er kan. Ja? Nee?
JA! Dan de winkel uitlopen met een euforische overwinningsgevoel….Intens blij! Ik had ‘m, dit was écht! Er was samen!
——————————————————————————————–
Ik heb kiespijn
Ik heb geen tijd. Ik weet het zeker. Ik voel het overal. Is het waar? Geen idee, dit is de standaard. Lekker druk. Te druk. Teveel druk. Hoezo dan blijf ik liever rennen en de adrenaline hoog houden? Hoog, hoog of anders down? Ik realiseer me hoe we ons lichaam martelen met al die spanning. Dat arme schatje ……. Dit moet nog, dat wil ik, we kunnen ‘nog even’, als we niet dan… De druk smoort het moment als een synthetische deken. Je hapt naar lucht, hopend en verlangend naar een ander moment. En doorrr…
Er is maar één remedie; Realiteit inbrengen. Plennen, plennen, plennen. (ja ik weet het, dat schrijf je met een a maar dat wil ik niet) En ik verdom het om goed te plennen, want …. Dan moet ik kiezen.
Er is een verpletterende flow aan liefdevolle fantastische ideeën die de mensheid willen gaan redden. Welke krijgt de aandacht waar íe recht op heeft? Welke inspiratie laat ik sterven? Welke impact ga ik niet maken. Wie laat ik links liggen. Wanneer ben ik een goed mens. Waar ben ik verantwoordelijk voor? Terwijl mijn geïnspireerde geest alles mogelijk ziet, gaat er van alles niet.
Er is maar één keuze; zijn met de pijn van kiezen
—————————————————————————————-
Pas op voor kleine goede ideeën
De goede ideeën, je kent ze wel. Ze liggen met z’n allen vooraan bij mij. Ze roeptoeteren; Dat zou leuk zijn als…! Ik ga nog een keer even… ! Dat kan ik wel gaan doen…! Jaaa!
Ze geven wel veel drukte in een vol hoofd maar bevestigen het idee dat ik een leuk creatief mens ben. Oké, deal. Daar doe ik het voor. Maarrrrr, pas op! Ze leggen een rookgordijn! Ze verbergen en overschreeuwen dat ándere idee, daar rechts achter in de hoek. Dat stille weggedoken grotere idee. Dat wat onduidelijke plan in de wacht. Kijk eens goed. De spetterende spectaculaire ideeën veroorzaken een hoop deining, maar deze in de hoek, waarvan je zegt dat je het niet kan, daar gaan de golven voor opzij, Dat idee is meer je pad dan al die spetters bij elkaar. Het pad van het grotere idee is enger, maar breed. Lijkt moeilijk maar is begaanbaarder dan je denkt. Het maakt dat je voeten de grond raken en indruk maken op de wereld. Ga voorbij aan die kleine ideeën.
———————————————————————————-
Ik vind dit héél erg stom, dus wat is er zo leuk?
Die mensen op FaceBook die kletsen maar over zichzelf, werkelijk de meest domme banaliteiten. Heb ik geen respect voorWaarom boeit me dat überhaupt, waarom zo pissig daarover…
Zij durven!
Nog wat, die mensen met die Walking Sticks, wat een schapen… Vorige week tijdens het lopen in het bos heb ik twee takken gepakt om het toch maar eens uit te proberen. Vijftien kilometer mee gemarcheerd. Er gaat een wereld voor me open. Heerlijk! Ze zijn mee naar huis gegaan om te pimpen en vaker te gebruiken.
Nog meer vooringenomen dommigheid. Jarenlang heb ik geen bladblazer gekocht omdat dat, zoals je weet, voor tuttebellen is. Ik zou iedereen die een beetje groot terrein heeft een bladblazer adviseren. Alle blaadjes en takjes het gras op, wordt allemaal opgesmuld aldaar. Het is mechanisch vegen. Scheelt blaren op je handen en een hoop tijd,.. zonde van al die jaren niet blazen.
Ik kan heel lang doorgaan met van alles stom vinden, medestanders verzamelen en samen gelijk gaan hebben. Maar als ik de klik maak dat alles wat je stom vindt eigenlijk onwetendheid, jaloezie of gebrek aan lef is…. Ohlala, dan wordt het aardig stil en leeg op die tribune. Die blikkies gooi ik eigenlijk naar mezelf. Kijk wat de wereld aan stoms voor je klaarlegt! Wordt wakker. Hoera, ik vind weer iets stom. Waar zit het cadeau?
PS Ik hoop dat je dit een stom stukje vindt.
#Beginbijdewereld.nu
Meer verhalen verschijnen hier op onregelmatige basis
Wil je er niet eentje missen? Mailtje naar info@buitengewoonzijn.nu
onder vermelding van verhalen. Dan komen ze naar je toe in de mail!